Lezing over Antieke en Vintage Juwelen:

Door de geschiedenis heen speelde het koningshuis een cruciale rol bij het bestellen en bepalen van trends in de juwelenmode, die vervolgens gretig werden omarmd door de adel en de burgerij.

Ook de Kerk had een aanzienlijke invloed op juweelontwerpen, vooral voor zilversmeden, zij het in mindere mate voor goudsmeden. De afname van welgestelde opdrachtgevers in de tweede helft van de 20e eeuw had echter een grote impact op de wereld van exclusieve juwelen, wat leidde tot een daling in de productie van haute joaillerie.

Beroemde huizen zoals Cartier, Boucheron, Tiffany & Co. en Van Cleef & Arpels behouden het prestige dat ze in de eerste helft van de 20e eeuw als makers van haute joaillerie hadden verworven. Tegen het einde van de 20e eeuw leken deze gerenommeerde juwelenhuizen echter meer te teren op hun gevestigde reputatie dan op echte innovatie. Hun merken bleven bijzonder gewild onder een elitecliënteel, met name uit olieproducerende landen, Oost-Europa en Azië, dat vaak opzichtig, exclusief en merkgebonden luxe verkoos boven puur artistiek vakmanschap.

Pas aan het begin van de 21e eeuw begonnen deze haute joaillerie-huizen opnieuw tekenen van vernieuwing te vertonen, waarbij ze geleidelijk hun eerdere nadruk op diamantzware ontwerpen loslieten ten gunste van meer originele en artistieke creaties. Een opvallend voorbeeld hiervan is Dior, dat onder de visionaire leiding van Victoire de Castellane de toon zette.

Opmerkelijk genoeg droeg het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) onbedoeld bij aan de achteruitgang van het zilversmeedambacht. Als de belangrijkste opdrachtgever voor zilversmeedkunst leidde de beslissing van de Kerk om religieuze ceremonies te vereenvoudigen tot een afname in de vraag naar rijkelijk versierde zilverwerken.